مرا تو گوش گرفتی همی کشی به کجا

بگو که در دل تو چیست چیست عزم تو را

چه دیگ پخته ای از بهر من عزیزا دوش

خدای داند تا چیست عشق را سودا

چو گوش چرخ و زمین و ستاره در کف توست

کجا روند همان جا که گفته ای که بیا

مرا دو گوش گرفتی و جمله را یک گوش

که می زنم ز بن هر دو گوش طال بقا

غلام پیر شود خواجه اش کند آزاد

چو پیر گشتم از آغاز بنده کرد مرا

نه کودکان به قیامت سپیدمو خیزند

قیامت تو سیه موی کرد پیران را

چو مرده زنده کنی پیر را جوان سازی

خموش کردم و مشغول می شوم به دعا